جنبه های زیادی برای یادگیری یک زبان خارجی یا ثانویه از جمله انگلیسی وجود دارد، اما شاید یکی از مهم ­ترین آنها یادگیری واژگان باشد، حوزه زبانی که به نظر می رسد معمولا آن طور که شایسته است به آن توجه نمی شود. زمانی که یک فرد انگلیسی زبان بومی به 5 سالگی برسد، معمولا بانک کلماتی با حدود 5000 کلمه گردآوری کرده است و روزانه نیز به این بانک کلمات خواهد افزود. اما یک فرد غیر انگلیسی زبان اگرچه ممکن است حتی به بیش 5000 کلمه در زبان مادری خود مسلط باشد، اما اکنون با چالش یادگیری یک زبان جدید، مواجه است و باید این شکاف واژگانی را برطرف کند. اشتباهات لغوی زمانی رخ می دهند که درک واضحی از کلمات خاص نداشته باشید. حتی اگر در گرامر یا قواعد دستور زبان متخصص باشید، نداشتن کلمات کافی در بانک واژگان، یا عدم برداشت روشن از یک اصطلاح، می تواند مانع درک درست شما از آن می شود.

یکی از تاکتیک هایی که می توانید در زمانی که شکل صحیح یک کلمه را نمی دانید یا در مورد آن تردید دارید به کار ببرید، تکنیک circumlocution یا توصیف تفصیلی آن واژه با استفاده از لغاتی است که در ذهن دارید و از معنای درست آن ها مطمئن هستید. اما در هر صورت، بهترین روش اجتناب از اشتباهات لغوی، مطالعه بیشتر واژگان و بالا بردن دایره لغات است. ممکن است گاهی سوال پیش بیاید که چرا با وجود اینکه زبان­آموز هنوز به واژگانی که از قبل فراگرفته است مسلط نیست، باز هم باید لغت جدید یاد بگیرد؟ پاسخ اینجاست که داشتن دایره وسیعی از واژگان، دست فرد را در توضیح آنچه می خواهد بیان کند (تکنیک circumlocution) باز می گذارد، و از طرف دیگر برای تصحیح اشتباهات لغوی قطعا باید به ابزارهای بیشتری مجهز باشد. شیوه های مختلفی برای یادگیری موثر لغات وجود دارد که هر زبان آموز با توجه به سطح و امکانات خود، می تواند روش مناسب خود را انتخاب کند.

اما آیا اشتباه کردن لزوما بد است؟ بگذارید یک چیز را صادقانه بگویم و آن این است که اشتباهات به خودی خود بد هستند و هیچ معلمی، زبان ­آموزان را به خاطر اشتباهاتشان تشویق نمی کند! اما دلیل آنکه می گویند که نباید از اشتباهات اجتناب کرد، اول این است که اشتباهات بخش جدایی ناپذیری از فرآیند یادگیری هستند. بنابراین، تنها راه برای جلوگیری از اشتباهات زبانی، پرهیز از صحبت کردن و نوشتن به زبان خارجی است! دوم اینکه اشتباه کردن و اصلاح آن یکی از بهترین راه های یادگیری زبان انگلیسی است. وقتی اشتباه شما توسط مدرس اصلاح می شود، در حافظه بلندمدت شما ثبت خواهد شد و امکان بروز مجدد آن اشتباه به مراتب پایین می آید.

اکنون با این مقدمه بر اساس تجربیاتی که در طی سال ها سر و کار داشتن با زبان آموزان مختلف در موسسه زبان ایران اروپا کسب کرده ایم، به بررسی چند مورد از اشتباهات رایج لغوی در زبان انگلیسی می پردازیم.

1- Know یا Meet

زبان آموزان انگلیسی خصوصا در سطح مبتدی، معمولا این دو کلمه را اشتباه می گیرند. Meet زمانی استفاده می‌ شود که برای اولین بار به کسی معرفی می‌شوید، مثلا: “Nice to meet you” ، در حالیکه Know زمانی به کار می رود که در مورد چیزی یا شخصی صحبت می کنیم که از قبل با آن آشنا هستیم. به مثال های زیر دقت کنید:

• Even though Justin and I went to the University of Colorado, we didn’t know each other before; we met in Brazil.
• با وجود اینکه من و جاستین به دانشگاه کلرادو رفتیم، از قبل همدیگر را نمی شناختیم؛ ما در برزیل با هم آشنا شدیم.
• I met my wife in Madrid. I already knew her brother for several years, and he introduced us.
• من با همسرم در مادرید آشنا شدم. چند سالی بود که برادرش را می شناختم و او ما را معرفی کرد.

نکته! شاید بد نباشد که با عبارت “get to know” نیز آشنا شوید، که به این معنی است که شما در حال آشنایی با کسی یا چیزی هستید یا به بیان بهتر در حال صرف وقت برای شناختن آن چیز یا شخص هستید. مثلا:

• Belo Horizonte is a huge city, but I got to know the ways around the city after living there for a few weeks.
• اگرچه بلو هوریزونته شهر بزرگی است، اما پس از چند هفته زندگی در آن شهر با راه ها آشنا شدم.
• I met my girlfriend in high school, but we didn’t get to know each other and start dating until college.
• من در دبیرستان با دوست دخترم را دیده بودم (برای نخستین بار با او ملاقات کرده بودم)، اما تا زمان دانشگاه با هم آشنا نشدیم و شروع به قرار گذاشتن نکردیم.