توضیحات

نگران نباشید! موقعیت فعل یکی از ساده ترین مفاهیم دستور زبان آلمانی است . معمولا، فعل در جایگاه دوم جمله قرار می گیرد. به نمونه های زیر دقت کنید:

• Ich liebe dich : دوستت دارم.
• Wir leben dort : ما آن جا زندگی می کنیم
• Er studiert Medizin: او در رشته پزشکی تحصیل می کند.

همان طور که ممکن است متوجه شده باشید، ساختار جملات در زبان انگلیسی و آلمانی خیلی شبیه هم است. البته وقتی می خواهید سؤالی بپرسید، باید فعل را اول بیاورید:

• Liebst du mich؟: دوستم داری؟
• Lebt Ihr Dort؟: آیا شما (جمع) آن جا زندگی می کنید؟
• Studiert er Medizin؟ آیا او پزشکی می خواند؟

افعال مضاعف، پیشوند های قابل تفکیک، حروف ربط و افعال مودال این قواعد را کمی پیچیده می کنند. با این حال، گرامر مربوط به این موارد هم نسبتا ساده است.

2- اسامی آلمانی را همیشه با حروف بزرگ بنویسید

شاید متوجه شده باشید که در مثال آخر کلمه Medizin ( پزشکی ) با حروف بزرگ نوشته شده است. در آلمانی، اسم ها (کلماتی که به افراد، اشیا و مکان ها اشاره می کنند) همیشه با حروف بزرگ نوشته می شوند. در زیر نمونه های بیشتری آورده شده است:

• Ich liebe den Sommer: من تابستان را دوست دارم.
• Wir leben in dem Haus mit meiner Mutter: ما با مادرم در خانه زندگی می کنیم.
• Er studiert seit September mit seinem Bruder Medizin an der Universität: او از ماه سپتامبر به همراه برادرش در دانشگاه در رشته پزشکی تحصیل کرده است.

با این که همه اسم ها با حروف بزرگ نوشته می شوند، اما ضمایر هیچ وقت با حروف بزرگ نوشته نمی شوند، مگر این که در ابتدای جمله آمده باشند.